Wiosenne spacery - Dostępność Lasku Komunalnego i Rezerwatu Żurawiniec w Poznaniu

Pierwsze promienie słońca każdego zmotywują do spaceru. Nawet największego zmarzlucha. 14 marca, 13 na plusie w cieniu, w słońcu więcej. Gdzie by tu ruszyć, przecież pierwsze spacery po zimowym niewychodzeniu z domu nie mogą być zbyt długie. Trzeba myśleć rozsądnie by nie przedobrzyć.  Ruszamy z os. Chrobrego 'po słońcu', wpierw na Kampus UAM na Morasku. Ruch samochodowy spory, a wiadomo jak się wędruje w hałasie, ani pogadać, wciąż trzeba uważać. Okrążyłyśmy zatem Kampus i weszłyśmy do Lasku Żurawińskiego. Przy okazji spaceru zawsze można sprawdzić dostępność jakiegoś fragmentu poznańskiej przestrzeni publicznej. 😀

Mapa orientacyjna z lokalizacją Żurawińca

Liści jeszcze na drzewach nie ma więc na ścieżkach dominowało słońce. Całkiem przyjemnie przygrzewało. 

Wejście do Żurawińca od strony os. Batorego

Do Lasku można wejść kilkoma wejściami oznaczonymi i nie. Dostęp jest możliwy od strony osiedli Łokietka, Śmiałego, Batorego oraz zabudowy przy ulicach Jasna Rola i Łużycka. Niektóre wejścia prowadzą do głównych przesiek (dróg leśnych), niektóre do pobocznych dróżek. 

Wejście od strony ścieżki pieszo-rowerowej przy ul. Łużyckiej

Główne drogi w lesie mają szerokość około 2,5 - 3,0 m więc można swobodnie przemieszczać się po nich wózkiem, zarówno manualnym jak i elektrycznym.

Główna przesieka (droga) w lesie Żurawińskim

Monika na ścieżce bocznej w lesie Żurawiniec

W przypadku wózka manualnego lub sportowego z małymi przednimi kółkami gałązki, szyszki, liście i korzenie będą sporym utrudnieniem, lecz należy podkreślić, że główne przesieki są dość dobrze oczyszczone z luźnych elementów poszycia leśnego. 

Korzenie na węższych ścieżkach

Igliwie i gałązki opadłe z drzew 

Korzenie do pokonania przez opony z wyższym bieżnikiem

Szyszki, gałązki, igliwie na mniej uczęszczanych ścieżkach leśnych

Na mniej uczęszczanych, węższych ścieżkach jest zdecydowanie mniej komfortowo. Poza fragmentami leśnej roślinności niektóre poboczne przejścia mają różne nachylenia i mniejszą szerokość.

Przejazd bocznymi ścieżkami

Dlatego jeśli chcecie spacerować w miarę wygodnie, polecamy nie zapędzać się w węższe dróżki. 

Po zachodnie stronie lasku część ścieżek jest okrawężnikowana

 Natrafiłyśmy nawet na jedno całkiem spore wzniesienie. 

Dla nas runo leśne nie stanowiło problemu, ze względu na to, że przemieszczałyśmy się wózkiem elektrycznym, dostosowanym do jazdy po trudnym terenie. Teren jest podmokły, szczególnie po deszczach można ugrzęznąć w błocie.

W lasku żurawińskim mieści się rezerwat przyrody 'Żurawiniec'. 
To rezerwat przyrody nieożywionej, utworzony w 1959 r. w celu ochrony zespołu roślinności torfowiska przejściowego. 

Torfowisko to wykształciło się w podłużnym, obecnie bezodpływowym zagłębieniu terenu, stanowiącym rynnę polodowcową.

Od strony wschodniej sąsiaduje z coraz bardziej intensywną zabudową mieszkaniową Naramowic, co pośrednio doprowadziło do całkowitej degradacji najcenniejszych elementów jego przyrody. 30 listopada 2015 zakończono prace nad systemem doprowadzającym wodę do zniszczonego rezerwatu.

 W celu odbudowy pierwotnej roślinności i torfowiska konieczne było podniesienie poziomu wód gruntowych. Rewitalizacja została przeprowadzona z inicjatywy Zakładu Lasów Poznańskich, a poprzedziły ją dwuletnie badania pracowników Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, z Wydziału Nauk Geograficznych i Geologicznych oraz Wydziału Biologii.

Monika z Agatą na spacerze

Las :) 

Jedynym mankamentem jest fakt, że nie ma w pobliżu toalet. Najbliższe miejsce, w którym można skorzystać to Kampus UAM na Morasku.  Sam spacer zajął nam około 2 godzin lecz jakoś specjalnie nie spieszyłyśmy się.
Pamiętajcie, że na kiepski dzień lub zły nastrój najlepszy jest spacer...po lesie 😊
Polecamy
Monia i Agata 

[info o Żurawińcu: Wikipedia]