Wiosna w Teatrze Polskim

Zastanawiacie  się co się dzieje w SSPN?

A dzieje się coraz ciekawiej!
Choć pogoda nadal nas nie rozpieszczała stwierdziliśmy, że  mamy dość poświątecznego leniuchowania. Mimo nieprzyjaznej aury i panującego chłodu postanowiliśmy skorzystać z okazji   i wybrać się do Teatru Polskiego na  wiosenne spotkanie teatralno-literackie.Dzięki windzie na platformie szybko znaleźliśmy się we wnętrzu  budynku, w którym czekały już na nas p. Kasia i p. Monika. Okazało się, że obie są absolutnymi pasjonatkami teatru, nie zwlekały więc długo, aby opowiedzieć nam trochę faktów z życia instytucji. Zdradziły także niektóre sekrety pracy jego aktorów. Dzięki ogromnej pasji obu przewodniczek dowiedzieliśmy się, że budowany w latach 1873–1875 Teatr jest najdłużej działającą placówką kulturalną w Polsce. Od chwili założenia miał charakter Sceny Narodowej, znajdującej się pod pruskim zaborem i do obecnych czasów zachowuje status teatru miejskiego. Początkowo jego pełna nazwa brzmiała "Teatr Polski w ogrodzie Potockiego w Poznaniu" stanowiąc hołd dla upamiętnienia jednego z darczyńców – Bolesława hr. Potockiego, który przekazał swój ogród na rzecz spółki budującej teatr. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży ogrodu zostały przekazane na zakup ziemi pod budowę Teatru, której zakup sfinansowano ze składek społecznych (świadczy o tym napis "Naród Sobie").

Od początku istnienia Teatr pełnił ważną funkcję w zachowaniu polskości, a na jego deskach wystawiano inscenizacje w języku polskim. Od 1925 roku ta instytucja kultury funkcjonuje pod znaną wszystkim nazwą – Teatr Polski w Poznaniu. Pierwszym wystawionym spektaklem była "Zemsta" Aleksandra Fredry. Początkowo repertuar teatralny planowano z myślą o widzach z warstwy ziemiaństwa i inteligencji. Kolejne sezony jednak przygotowywano już myśląc o potrzebach szerszej publiczności – ubogiego mieszczaństwa.W ten sposób Teatr Polski stał się „teatrem ludowym”, posiadając w swoim repertuarze polskie komedie kontuszowe, moralizatorskie wodewile oraz wystawiając sceny z historii ojczyzny. Swój niezmieniony charakter teatr zachował aż do początku wieku XX. Choć na przestrzeni lat Teatr Polski wielokrotnie zmieniał dyrektora, nadal ma w swym repertuarze sztuki o tematyce patriotycznej.

Nasze przewodniczki zaprezentowały nam scenę główną teatru, jedną
z trzech, które budynek posiada, na której odgrywa się większość spektakli. Zdradziły także, że doskonałą akustykę budynek zachowuje dzięki budowie obiektu, w kształcie dzwonu. Opowiedziały jak aktorzy przygotowują się do roli, jaką funkcję pełni w teatrze inspicjent, gdzie znajduje się miejsce dla orkiestry.

W drugiej części spotkania nadal towarzyszyły nam teatralne akcenty. Po prelekcji nasze współprowadzące  zaprosiły SSPNowiczów  na krótki spacer. Opuściliśmy budynek główny i wyruszyliśmy do kolejnej części teatru - Malarni. Podzieleni  przez koordynatorkę Agatę na trzy grupy rozpoczęliśmy warsztaty literackie. Wystartowaliśmy od ćwiczeń dykcji, próbując odczytać rozmaite łamańce językowe. Najodważniejsi przeczytali po kilka  naprawdę niełatwych zdań, a pozostali, niezależnie od stopnia sprawności radośnie skręcali języki w trąbkę i zacinali się na szeleszczących spółgłoskach.

W kolejnej zabawie, sprawdziliśmy znajomość literatury, próbując dopasować nazwiska autorów polskich i zagranicznych do krótkich fragmentów literackich. Zadanie wcale nie należało do prostych. Wśród wyrwanych z kontekstu fragmentów najbardziej znanych pozycji literackich polskich jak i obcojęzycznych znalazły się m.in.  'Harry Potter' , wspomniana już wcześniej 'Zemsta', 'W pustyni i w puszczy', 'Mały książę',  'Makbet' oraz 'Władca Pierścieni'.
Jednak prawdziwą furorę zapewniła nam p.Kasia przynosząc z garderoby teatralnej zabawne kapelusze.

Dziękujemy Dyrekcji Teatru Polskiego za udostępnienie pomieszczeń oraz paniom Kasi i Monice za uatrakcyjnienie naszego spotkania.
Do zobaczenia - tym razem na widowni!


Reportaż: Monika Ł.
22.04.2016 r.